ความอดทนของโดยองไม่ได้เกิดขึ้นเมื่อสามนาทีที่แล้ว
แต่เขาอดทนมาตั้งแต่ตอนจูบครั้งแรกของเราที่กังนึง
เป็นธรรมดาของผู้ชายที่จะคิดอกุศลเมื่อได้อยู่ใกล้คนที่ชอบ
แต่เพราะรักมากจึงต้องนึกถึงอนาคตของคนที่รักให้มากๆ เขาไม่อยากให้ความรัก
ความพิศวาสทำลายอนาคตของเตนล์ดังนั้นจึงอดทนมาตลอดกระทั่งวันนี้ที่เราสามารถรับผิดชอบชีวิตกันและกันได้
ที่อีกฝ่ายอนุญาตให้เขาได้เชยชมกายบางอย่างเต็มใจ
เสียงครางอื้ออึงในลำคอบ่งบอกว่าร่างเล็กพึงพอใจกับสัมผัสจากฝ่ามือใหญ่ที่สอดหายเข้าไปใต้เสื้อยืดตัวโคร่ง
ไล้วนไปตามแผ่นหลังเนียนสวยพร้อมกับขึ้นคร่อมตัวของเขาไว้ เตนล์ยกมือขึ้นคล้องลำคอแกร่ง
เชิดหน้าขึ้นรับเรียวลิ้นกระหวัดชิมความหอมหวาน ไม่ว่าเหตุผลของการตอบรับที่ดีนี้จะเป็นเพราะห่างหายจากการมีเซ็กส์มานาน
หรือเพราะเตนล์วางใจฝากชีวิตไว้กับผู้ชายคนนี้จึงได้ปล่อยตัวไปตามสัมผัสวาบหวาม นั่นเป็นเรื่องดีสำหรับโดยอง
คนตัวสูงผละจูบเพื่อให้จ้องมองใบหน้าแดงซ่าน
เขาอมยิ้มเช่นเดียวกับเตนล์ที่ปรือตาหวานฉ่ำมองเขา ก่อนซุกหน้าลงกับลำคอระหง
สูดดมกลิ่นหอมเฉพาะตัวพร้อมกับขบเม้มสร้างรอยรัก โดยองเลิกเสื้อยืดขึ้นจนถึงอก
ให้เรียวลิ้นทำหน้าที่สร้างความกระสั่นตรงยอดอกสีหวาน
ฝ่ามือของเตนล์เลื่อนขึ้นออกแรงขยำเส้นผมนุ่มเพื่อระบายความเสียงซ่านที่เล่นงานและกัดกินความเป็นตัวเองทีละนิด
“อะ..อ๊ะ..อา...”
ปลายจมูกโดนหน้าท้องแบนราบเล่นเอาหดเกร็งทันที
โดยองหัวเราะในลำคอ เขาหยุดอยู่ตรงขอบกางเกงวอร์มก่อนจะปลดปมเชือกก่อนดึงลงมาไว้ที่เข่า
เกี่ยวชั้นในสีขาวออก เผยให้เห็นแกนกายเริ่มขยายตัว
คนตัวเล็กเบือนใบหน้าแดงซ่านหนีภาพชวนให้เขินอายตรงหน้า
ยิ่งได้เห็นแววตาเป็นประกายของโดยองยิ่งไม่กล้าพอที่จะสอบตาอีกฝ่าย
ทว่าโดยองที่ค่อยๆใช้มือกอบกุมส่วนนั้นโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ ปลายจมูกคลอเคลียอยู่ที่พวงแก้ม
ผ่อนลมหายใจร้อนในจังหวะที่รุนแรงและดุดันแข่งกับเสียงครางแหบพร่าของเขา
“อื้ม..อะ..โดยอง..”
เผลอหนีบขาเข้าหากันแน่น
บิดเกร็งไปทั้งตัว โดยองจูบที่ริมฝีปาก เรี่ยวแรงของเตนล์ลดลงมาก สังเกตได้จากมือเล็กที่หล่นลงวางตรงบ่า
บีบเป็นระยะ ขึ้นอยู่กับจังหวะในการขยับฝ่ามือ
เตนล์ผ่อนลมหายใจทางริมฝีปาก
เหงื่อท่วมกายบางและร่างสูง กระทั่งโดยองเพิ่มความเร็วขึ้น เปลือกตาปิดแน่น
เผลอกลั้นหายใจโดยไม่รู้ตัว ก่อนทุกความรู้สึกจะถูกปลดปล่อยอกมาเป็นธารสีขาวขุ่นเต็มฝ่ามือใหญ่
เตนล์หอบหายใจแรงพลางพยุงกายขึ้นนั่ง จัดการถอดเสื้อยืดคนตัวสูงออก
แขนเล็กโอบรอบลำคออีกครั้ง ค่อยไล่จุมพิตตั้งแต่สั่นกราม
โดยองขบกรามแน่นจนลำคอมีเส้นเอ็นขึ้นชัดเจน เตนล์จูบมันอย่างหลงใหล ก่อนจะถูกดันให้นอนลงอีกครั้ง
ลดระยะห่างให้สั้นลงด้วยการทำให้หน้าผากของเราแนบชิดกัน
ก็พอรู้อยู่ว่าเตนล์น่ะขี้อ้อน
แต่ไม่คิดว่าจะถึงคิดลุกขึ้นมาระดมจูบให้เขาเสียววาบไปทั้งตัว
แถมตอนนี้ยังเรียกร้องให้โดยองมอบจูบไม่หยุด เป็นฝ่ายเริ่มสอดลิ้นเข้าเกี่ยวพันก่อน
แถมยังปลดปมเชือกกางเกงของเขา ล้วงเอาท่อนเอ็นร้อนออกมา โดยองแปลกใจไม่น้อย
ทั้งที่เมื่อกี้ยังแสดงออกมาขี้อายแท้ๆ แต่พอถอดเสื้อให้เขาแล้วก็กลายเป็นคนละคน มั่นใจมากขึ้น
แถมยังกล้าทำในสิ่งที่เขาคาดไม่ถึงอย่างการขยับฝ่ามือเป็นจังหวะนั่นด้วย
“อื้ม...อือ..”
เตนล์ไม่ใช่คนบ้าดีเดือดที่จะทำให้โดยองโดยไม่รู้สึกอะไร
เพราะแบบนั้นจึงได้ร้องขอให้อีกฝ่ายจูบซ้ำๆ อย่างน้อยจูบนี่ก็ใช้กลบเกลื่อนความเขินอายของเขาได้บ้าง
แบบนี้ค่อยดูเหมือนเขาเป็นฝ่ายให้ของขวัญหน่อย
เสียงทุ่มในลำคอ
ลมหายใจร้อน และแรงดูดดึงเรียวลิ้นที่ริมฝีปากทำเอาเตนล์อ่อนระทวย สุดท้ายจำต้องละมือออกจากแกนกายเมื่ออีกฝ่ายใช้จังหวะนั้นสอดปลายนิ้วเข้าไปในช่องทางสีหวาน
กายบางสะดุ้งผวากอดร่างตรงหน้าแน่น ซบหน้าลงกับอกกว้าง
“อ๊า!! โดยอง..อึก..เรา..เบาให้เราหน่อย..อึก..ได้ไหม”
ได้ยินดังนั้นจึงแช่ปลายนิ้วไว้
ส่วนมืออีกข้างปรนเปรอแกนกายให้พองนูนอีกครั้ง แน่นอนว่ามันได้ผล
ริมฝีปากบางอ้าค้างส่งเสียงครางผะแผ่วเล็ดลอดให้รู้ว่าคร่างกายกำลังทำการปรับตัว
ทันทีที่เปลือกตาปิดลงเป็นสัญญาณให้เริมขยับปลายนิ้วเข้าออกเชื่องช้า
“อ๊ะ..อา..อะ..”
ภาพที่เห็นทำให้โดยองรู้ว่าที่ผ่านมาเขาแค่อดทนไม่ให้ตัวเองทำอะไรล่วงเกินเตนล์
แต่เมื่อโอการมาถึงเขาเองก็ต้องอดทนควบคุมสติตนเองให้ได้มากที่สุดเพื่อไม่ให้ร่างตรงหน้าบาดเจ็บจากความรุนแรงอันเกิดจากอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้นเพราะได้เห็นท่าทางยั่วยวนโดยไม่รู้ตัวของอีกฝ่าย
ช่องทางสีหวานถูกเพิ่มจำนวนนิ้วสำหรับเตรียมความพร้อม
เสียงครางดังขึ้นเรื่อยจนกลัวว่าแม่และน้องสาวที่นอนอยู่ชั้นบนจะได้ยินเข้า โดยองจัดการเก็บเสียงด้วยการประกบริมฝีปากอีกครั้ง
ฟังเสียงครางหนักหน่วงแทนคำพูดขอร้องให้เพิ่มความเร็ว
กระทั่งแน่ใจว่าร่างเล็กพร้อมแล้วจึงได้ถอนปลายนิ้วพร้อมกับผละออก
“ฉันไม่ใส่ถุงนะ”
“รับผิดชอบด้วยล่ะ”
โดยองหลุดยิ้ม
ก่อนยกขาเรียวทั้งสองข้างพาดบ่า จับแกนกายของจ่อช่องทางค่อยกดลงทีละนิด
ขนาดที่ต่างจากนิ้วมือค่อนข้างมากทำให้เตนล์ต้องกัดริมฝีปากระบายความเจ็บปวด
“อื้อ...โดยอง...อึก..มันเจ็บ..”
“หายใจเข้าลึกๆ
จับแขนฉันไว้”
เตนล์ทำตามทันที
เขารู้สึกผ่อนคลายเพียงเล็กน้อยก่อนจะรับรู้ว่าอีกฝ่ายเริ่มขยับกายแล้ว
และความรู้สึกดีค่อยไต่ขึ้นตามลำดับ สูงขึ้น..สูงขึ้น
เช่นเดียวกับแรงกระแทกที่แรงขึ้น..แรงขึ้น..
โดยองโน้มกายลงเพื่อให้ได้ยินเสียงครางและลมหายใจร้านใกล้ๆ
มือเล็กของเตนล์วางลงตรงแผ่นหลังกว้าง เล็บคมครูดเป็นทางยาวตามกนกายที่สอดใส่เข้ามาอย่างล้ำลึก
เชิดใบหน้าขึ้นส่งเสียงครางดังลั่น โดยองใช้จังหวะนั้นซุกใบหน้าสูดดมกลิ่นหอมที่ซอกคอขาวอีกครั้ง
กระตุ้นความต้องการให้เพิ่มขึ้นไปอีก
“อ๊ะ!
อะ...อ๊ะ...โดยอง..อื้ม”
“อืม..อา...เตนล์”
สมองที่มีเพียงสีขาวโพลนของเตนล์ส่งผลให้ทุกอย่างดูเลือนราง
ทั้งที่มือเกาะอยู่ที่ลำคอแกร่งแต่ในความคิดกลับไม่สามารถจับต้องโดยองได้ ริมฝีปากจึงเอาแต่พร่ำเรียกชื่อคนรักซ้ำๆ
ความอดทนความสะบั้นเมื่อร่างเล็กรั้งใบหน้าเข้าไปมอบจูบ
วางมือลงบนอกแกร่ง ลูบไล้มันแผ่วเบาซ้ำๆ โดยองประคองสะโพกมนไว้ กระแทกแกนกายเร็วกว่าเดิม
กายบางสั่นสะท้าน สะโพกลอยหวือ กัดริมฝีปากแน่น เชิดหน้าขึ้นครางลั่นทันทีที่มือใหญ่บีบบั้นท้ายซ้ำๆกระตุ้นให้ถึงฝั่งฝันเร็วขึ้น
“อื๊อ...อ๊า...โดยอง!!
เร็วอีกนิด..อื๊อ...อ๊ะ..อ้า!!”
คนตัวสูงกระแทกกายซ้ำ
2-3 ครั้งก่อนเราทั้งสองจะแตะถึงฝั่งฝันพร้อมกัน ความอุ่นร้อนฉีดพ่นเข้าไปในช่องทางจนทะลักออกเปื้อนง่ามขา
เตนล์หอบหายใจอย่างหนัก เช่นเดียวกับโดยองที่ทิ้งตัวลงนอนทับกายบาง
ซบหน้าลงกับอกบาง มือเล็กวางลงที่ศีรษะคนตัวโต โดยองหลุดยิ้ม
รู้ทั้งรู้ว่าหลังจากเสร็จกิจกรรมนี้เตนล์จะต้องเหนื่อยมากแท้ๆ
แต่คนตัวเล็กก็ยังแสดงความน่ารักไม่หยุด ดูอย่างตอนที่กำลังลูบหัวเขา ราวกับเขาเป็นลูกแมวของเจ้าตัวสิ..
กลับไปอ่านต่อที่บทความ >> https://goo.gl/c4ptEj
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น