[Specia HNY] After Party #MarkMin

Title : After Party

Author : SANGCHU

Paring : Mark x Jaemin

                แจมินตื่นมาทำความสะอาดบ้านสำหรับใช้จัดปาร์ตี้ส่งท้ายปีตั้งแต่เช้า ทั้งห้องนั่งเล่น ห้องน้ำ หรือแม้แต่ห้องนอน และที่ต้องเตรียมการยิ่งใหญ่อลังการขนาดนี้ก็เพราะเมื่อถึงวันสุดท้ายของปี พี่ชายของเขาจะขนเพื่อนมาเคาท์ดาวน์ที่บ้าน ดื่มกินกันตามประสาคนบรรลุนิติภาวะแล้ว ก่อนจะยกห้องนอนส่วนตัวของเขาให้บรรดาเพื่อนที่เมาเละได้ซุกหัวนอน

                หลายครั้งที่แจมินอยากร่วมวงด้วย แต่พี่ชายอย่างแจฮยอนก็มักจะกันเขาออกเสมอ พร้อมกับให้เหตุผลว่าเด็กม.ปลายอย่างเขายังไม่บรรลุนิติภาวะ ดื่มกินแบบผู้ใหญ่ไม่ได้ พอต่อรองเป็นน้ำอัดลม พี่ชายก็บอกว่าอีกว่าไม่มีของแบบนั้นในงานสังสรรค์แบบผู้ใหญ่ สุดท้ายแจมินก็ต้องยอมแพ้แล้วนอนฟังเสียงโห่ร้องในห้องนอนของพี่ชาย

ครั้งนี้ก็เช่นกัน..

                “พี่แจฮยอน ขอผมร่วมวงด้วยไม่ได้เหรอ ไม่กินอะไรก็ได้อ่ะ แค่นั่งเฉยๆ นะนะนะนะ”

                “ไม่ได้”

                “งั้นไม่ร่วมวงแต่นั่งนอกห้องนะ”

                “ไม่ได้อีกนั่นแหละ กลับเข้าห้องไปเลยไป”

                “พี่แจฮยอนใจร้าย!”

                แจมินเบ้ริมฝีปาก เดินปึงปังเข้าไปในห้องของพี่ชาย ทิ้งตัวลงนอนคว่ำบนเตียง ปล่อยให้ความรู้สึกแย่เกาะกุมหัวใจ เขาก็แค่อยากเล่นสนุกในวันส่งท้ายปีบ้างแต่ดูเหมือนว่าผู้ชายที่ไม่มีเหตุผลอย่างแจฮยอนไม่ได้เห็นใจเขาเลย

น้อยใจ..นาแจมินน้อยใจ

                คนตัวเล็กนอนกระสับกระส่ายอยู่บนเตียง..

                เป็นภาวะเคลิ้มที่ตื่นไม่ได้และหลับไม่ลง เสียงแหกปากร้องเพลงจากภายนอกและการนับถอยหลังเข้าสู่ปีใหม่นั่นทำให้แจมินหงุดหงิด เด็กหนุ่มขมวดคิ้ว ลุกขึ้นเดินไปแง้มบานประตูห้องนอนเล็กน้อย มองผ่านช่องแคบเพื่อดูความเป็นไปของงานเลี้ยงงี่เง่า

                พี่ฮันซล พี่แทยง พี่ยองโฮ และ พี่มาร์ค..ทุกคนมากันครบเลย แจมินไล่สายตามองเพื่อนพี่ชายที่จู่ๆก็พร้อมใจกันลดเสียงพูดคุยให้เบาลงจนกลายเป็นเสียงกระซิบ พนันได้เลยว่าคนเหล่านั้นกำลังขุดเรื่องส่วนตัวมาคุย และมันออกจะเสียมารยาทไปสักหน่อยถ้าแจมินจะขยับบานประตูให้กว้างกว่าเดิมเพื่อฟังได้ถนัดขึ้น แต่มือเล็กก็ผลักบานประตูไปแล้ว ตอนนั้นเองที่สายตาของเขาเผลอสบตากับเพื่อนพี่ชายคนหนึ่งซึ่งบังเอิญมองมาทางนี้พอดี นัยน์ตาอ่อนโยนและลุกวาวราวกับการได้สบตากันเพียงเสี้ยววินาทีเป็นสิ่งที่คนอายุมากกว่ารอคอย

พี่มาร์ค..

                เด็กหนุ่มปิดประตูทันที แผ่นหลังบางแนบไปกับบานประตูเย็นเฉียบ ยกมือขึ้นทาบหน้าอกเบาๆ คนตัวเล็กได้ยินเสียงหัวใจเต้นโครมครามดังลั่นและร่างกายสั่นเล็กน้อย คล้ายคนถูกจับผิด แต่เท่าที่รู้ สายตาของมาร์คไม่ได้ต้องการสื่อแบบนั้น

                แจมินนั่งลงที่เตียงอีกครั้ง ครุ่นคิดถึงสาเหตุที่พี่ชายไม่ยอมให้เขาออกไปร่วมวงด้วย ไม่แน่ว่าบางทีอาจเป็นเพราะกลุ่มเพื่อนที่พี่แจฮยอนคบด้วยเป็นพวกเสื้อผู้หญิงที่พร้อมจะหว่านเสน่ห์ใส่เหยื่อทุกตัวที่บังเอิญโผล่หน้ามาอยู่ในสายตา และแจมินก็รู้สึกแบบนั้น ด้อยกว่า ได้รับความรัก และรู้สึกว่าตัวเองเป็นเหยื่อของมาร์คลีไปแล้ว

                เวลาผ่านไปกระทั่งใกล้รุ่งสาง เด็กหนุ่มร่างเล็กยังคงนอนคุดคู้อยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนา เสียงกุกกักที่บานประตูไม่ได้ทำให้คนเหนื่อยล้าสะดุ้งตื่นได้เท่าความหนาวที่แทรกเข้ามาเพราะผ้าห่มถูกดึงออก พร้อมกับสัมผัสกอดรัดและวาบหวามตรงท้ายทอย

                “พี่แจฮยอนฮะ...เลิกแล้วเหรอ?”

                น้ำเสียงงัวเงียเอ่ยถามคนเป็นพี่ ซึ่งสิ่งที่ได้รับกลับมามีเพียงความว่างเปล่า ผิดกับสัมผัสวาบหวามที่เริ่มลุกลามไปถึงแผ่นหลังบางและสะโพกมน ‘พี่แจฮยอนไม่มีวันทำแบบนี้แน่!!’ เปลือกตาสีนวลเปิดขึ้นทันที พลิกตัวจ้องมองผู้บุกรุกในความมืด มือใหญ่เย็นเฉียบปิดริมฝีปากของเขาไว้แน่น พร้อมกับเคลื่อนใบหน้าหล่อเข้ามาใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นร้อนที่ข้างแก้ม

                “ชู่ว..อย่าเสียงดังสิ”

                แจมินทำได้แค่เบิกตากว้าง ส่งเสียงขัดขืนในลำคอ มือเล็กพยายามผลักร่างตรงหน้า แม้จะมองเห็นไม่ชัด แต่น้ำเสียงทุ้มข้างหูทำให้เขารู้ว่าอีกฝ่ายคือคนที่เขาเผลอสบตาก่อนหน้านี้ ขอบตากลมโตร้อนผ่าว หวาดกลัวดวงตาฉ่ำเยิ้มคู่นั้น และรังเกียจกลิ่นแอลกอฮอล์คลุ้งตัว

                “แจฮยอนบอกพี่ว่าเราไปค้างบ้านเพื่อน..พี่คิดว่าเราจะไม่ได้เจอกันแล้ว จนเห็นเราแง้มประตูออกมานั่นแหละ”

                คนอายุมากกว่าพูดพลางคลายมือออกจากริมฝีปากบางเพื่อใช้มันประคองแก้มเนียน แจมินเลิกส่งเสียงประท้วงแล้ว ทว่าร่างเล็กยังคงสั่น สายตาหลุบลงต่ำ ก่อนจะถูกช้อนให้สบตาเพื่อนพี่ชาย ทุกอย่างหยุดนิ่ง แจมินไม่ได้ยินเสียงเครื่องปรับอากาศหรือแม้แต่เสียงลมหายใจของตนเอง ทุกอย่างถูกสีดำขลับในแววตาของคนตรงหน้ากลืนหายไปจนหมด เด็กหนุ่มวางมือลงบนอกกว้างคล้ายจะผลักอีกฝ่ายออก ทว่าไม่ได้ส่งแรงไปแต่อย่างใด

                “พี่ชอบเรานะ..”

                คิดว่าต้องมีเหตุผลมากแค่ไหนนาแจมินถึงต้องขอร้องพี่ชายให้ได้นั่งร่วมวงปาร์ตี้ส่งท้ายปีเก่าในทุกๆครั้ง คิดว่าแค่อยากออกมาเคาท์ดาวน์อย่างเดียวเหรอ..ผิดแล้ว..นาแจมินยังมีอีกเหตุผลที่ไม่เคยบอกใครมาก่อน เหตุผลที่ว่าคือเขาอยากเจอเพื่อนพี่ชาย อยากใช้เวลาส่งท้ายปีไปพร้อมกับมาร์คลี..คนที่อยู่ตรงหน้าตอนนี้

                “ผ-ผม..ผมก็ชอบพี่ฮะ”

                มาร์คเผยยิ้มพึงพอใจ ก่อนโน้มตัวมอบจูบที่ริมฝีปากบางของน้องชายเพื่อนแผ่วเบาโดยไม่ได้ลุกล้ำมากไปกว่านั้น มือใหญ่จัดให้แขนเล็กยกขึ้นคล้องรอบคอของตน และจึงผละออกมามองใบหน้าน่ารักซึ่งตอนนี้หลับตาแน่น ริมฝีปากเผยอออกเล็กน้อยเพื่อผ่อนลมหายใจได้สะดวกขึ้น

                แจมินหลับตาลงเมื่อสัมผัสรุ่นจากมือใหญ่สอดเข้าใต้เสื้อยืดตัวโคร่ง ลูบไล้แผ่นหลังเนียนอย่างหลงใหล เขาก็เด็กวัยรุ่นคนหนึ่ง แม้ว่าพี่ชายจะพยายามเลี้ยงเขาให้อยู่ในกรอบ แต่ความอยากรู้อยากเห็นทำให้เขาแอบแหกกฎเหล่านั้นอยู่บ่อยครั้ง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องหนีเรียน แอบดูคลิปโป๊ หรือแม้แต่ตอนนี้...ทั้งที่ควรสงวนท่าทีแต่นาแจมินก็ปล่อยให้มาร์คลีวุ่นวายกับร่างกายของเขาได้ตามใจชอบ โดยไม่คิดขัดขืนเหมือนก่อนหน้านี้

                แต่มันจะถึงขั้นไหนกัน? แล้วความสัมพันธ์ของเราล่ะ แจมินไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหลังจากคืนนี้พี่มาร์คจะรับผิดชอบอะไรหรือเปล่า จะพยายามจีบเขาไหม คบกัน หรือปล่อยผ่านเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น โทษว่าทุกอย่างเป็นเพราะเมา หรือโทษพี่แจฮยอนที่ชวนเจ้าตัวมาที่บ้าน

                “อื้อ! พี่มาร์ค”

                เสียงหวานครางผะแผ่วเมื่อคนตัวสูงซุกหน้าลงกับซอกคอขาว ขบเม้มสลับกับเลื่อนมือลงต่ำ หยุดอยู่ที่ขอบกางเกงก่อนสอดมือเข้าไปด้านใน

                มือเล็กโอบรอคอเปลี่ยนเป็นวางลงบนไหล่ ใช้กรงเล็บจิกลงระบายความเสียวซ่านที่ชวนให้ปั่นป่วนไปทั้งท้อง ฟันคมขบริมฝีปากตนเอง ใจจริงอยากร่ำร้องเรียกชื่อชายหนุ่มที่กำลังปรนเปรอร่างกายเหลือเกิน อยากแสดงออกมากกว่านี้ แต่ลึกๆแล้วนาแจมินรู้ว่ามันไม่สมควร และกลัวว่าพี่แจฮยอนจะรู้เข้าว่าน้องชายกับเพื่อนกำลังทำกิจกรรมลามกกันอยู่

                มาร์คกดจูบริมฝีปากบางอีกครั้ง และเพื่อเบนความสนใจจึงจงใจขบเม้มให้ริมฝีปากเผยอรับลิ้นร้อนของตน เกี่ยวกระหวัดหยอกล้อ แล้วใช้จังหวะที่ร่างเล็กเคลิ้มส่งมือกอบกุมแกนกายขยับขึ้นลงเชื่องช้า

                ขาเล็กเผลหุบเข้าหากันแน่น แจมินเป็นฝายผละออกหอบหายใจ ดวงตาปิดแน่น มือเล็กจิกเกร็งและเสียงครา

หวานดังขึ้นข้างหู มาร์คนึกขอบคุณไหวพริบของตนเองที่สามารถพาเขาเข้ามาในห้องของแจฮยอน และได้เห็นน้องชายของเพื่อนที่เขาแอบมองมาตลอดแสดงสีหน้าที่เต็มไปด้วยความต้องการอย่างตอนนี้..

                เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมแจฮยอนจึงโกหกว่าแจมินไม่อยู่บ้าน เข้าใจแล้วว่าทำไมถึงได้หวงน้องชายนักหนา โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่เขาเมาจนขาดสติ เพราะแจมินดูไม่เหมือนเด็กน้อยที่เขาเคยเห็น ท่าทางเด็กพูดน้อย อยู่ในโอวาทของคนเป็นพี่ตลอดเวลาที่เราได้เจอกันผิดกับตอนนี้ลิบลับ แจฮยอนคงกลัวว่าคนที่ในหัวมีแต่เรื่องลามกอย่างเขาจะทำอะไรเกินเลยแจมินแล้วไม่รับผิดชอบสินะ..

                “อึก..พี่มาร์ค..อ๊ะ..พี่มาร์คฮะ”

                “ว่าไงครับ”

                “ช่วย..ขยับ..อึก เร็วกว่านี้..อ๊ะ..อีกหน่อยได้ไหมฮะ”

                ร่างสูงทำตามความต้องการของน้องชายเพื่อนทันที มาร์คขยับข้อมือเร็วขึ้นเช่นเดียวกับเสียงครางที่ดังจนเกรงว่าจะปลุกแจฮยอนที่หลับคาห้องนั่งเล่นเพราะดื่มหนักเข้า ริมฝีปากป้อนจูบอีกครั้งเพื่อปิดกั้นเสียงครางของเด็กหนุ่ม เร่งจังหวะเร็วขึ้นก่อนธารอุ่นจะพุ่งเลอะล้นฝ่ามือ

                เด็กหนุ่มหอบหายใจแรง แขนที่จิกเกร็งบนไหล่ทิ้งลงบนเตียง ดวงตาฉ่ำเยิ้มปรือมองเพื่อนพี่ชาย นี่ไม่ใช่ความฝันใช่ไหม..และยังไม่ทันหาคำตอบให้กับตัวเองได้ ร่างเล็กถูกรั้งตัวเข้าไปในอ้อมกอดของคนอายุมากกว่า ใบหน้าแนบกับอกกว้าง ฟังเสียงหัวใจเต้นรัวของอีกฝ่าย...ไม่ต่างจากเขาเลยสักนิด

                “ไม่ได้ฝันไปจริงๆด้วย”

                “แล้วพี่ก็ไม่ได้เมาด้วย”

                “คนเมาชอบพูดว่าตัวเองไม่เมา”

                “ถ้าพี่เมา..พูดเลยว่าพี่จะไม่หยุดแค่มือ”

                ร่างเล็กขยับกายเข้าใกล้ร่างสูงมากกว่าเดิม เก็บซ่อนอาการขลาดเขินไว้

                “แจมิน..ปีใหม่ปีนี้ขอพรหรือยัง”

                เด็กหนุ่มพยักหน้า “ผมขอให้เทศกาลปีใหม่ได้อยู่กับพี่..แล้วพี่มาร์คขอพรหรือยังฮะ”

                “พี่กำลังจะขอนี่ไง”

                แจมินผละออกมาสบตาเพื่อนพี่ชาย มาร์คมองเขาแล้วหลุดยิ้ม ก้มลงจูบเบาๆที่ริมฝีปากบางทันที

                “พี่ขอให้แจมินยอมเป็นแฟนพี่..ได้หรือเปล่า”

                ร่างเล็กหน้าแดงไปหมดแล้วเช่นเดียวกับหัวใจที่เต้นรัวอย่างบ้าคลั่ง แจมินหลุบตาลงราวกับชั่งใจ ก่อนจะพยักหน้ารับพร้อมกับมาร์คลีที่ยิ้มกว้าง...

                “พี่จะดูแลเราอย่างดีเลย”

                “เรื่องดูแลผมไม่เท่าไหร่หรอกฮะ..แต่เรื่องของพี่แจฮยอนน่ะ..”

ปัง! ปัง! ปัง!!

                “ไอ้เชี่ยมาร์คคคคคค!! มึงออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะโว้ยยย นั่นมันห้องกู มึงต้องไปนอนห้องแจมินโน่น ออกมาเดี๋ยวนี้!!”

                “นี่แหละห้องแจมิน”

                “ห้องกูโว้ย”

                มาร์คตัดสินใจลุกขึ้นเปิดประตูให้แจฮยอน ภาพเพื่อนสนิทโกรธจนหน้าแดง จ้องเขม็งไม่ได้ทำให้มาร์คกลัวเลยสักนิด

                “อ่ะ..มึงดูนะ แจมินนอนอยู่บนเตียงมึง นี่ก็ต้องห้องแจมินดิวะ”

                “ก็..กูให้แจมินมานอนห้องกู”

                “แล้วไหนบอกน้องมึงไปนอนบ้านเพื่อน”

                “ยังจะมาถามอีก คิดว่ากูไม่รู้เลยดิว่ามึงชอบแจมิน กูก็กลัวว่ามึงจะเคลมน้องกูไง ยิ่งคนทะลึ่งอย่างมึงพอเหล้าเข้าปากก็พร้อมจะเคลมทุกคนที่เดินผ่าน ถ้าคนนั้นเป็นน้องกูล่ะ”

                “มึงเห็นกูเป็นคนยังไงวะ”

                “งั้นตอบมาว่าเมื่อกี้ที่เนียนนอนห้องกูทำอะไรแจมินหรือเปล่า”

                มาร์คลีส่ายหน้า

                “ไม่ได้ทำ?”

                “ไม่ใช่แค่กอด มีจูบ แต่ไม่ได้ใส่”

                “ไอ้เชี่ยมาร์คคคคคค!! ไอ้ลามก ไอ้เพื่อนชั่ว!! @#!^&*)&$%&”

End

นี่คือของขวัญปีใหม่ของชั้น..

ชั้นมันใจปลาซิว ชั้นไม่กล้าเขียนอัศจรรย์เต็มๆ

ชั้นทำได้แค่ลามกเล็กๆน้อยๆเท่านั้นนน

แต่ชั้นเขียนด้วยใจนะ ขอบคุณทุกคนที่อ่านนะ ขอบคุณฟลว.ด้วย ขอให้ 2017 เป็นปีที่ดีของทุกคน และขอให้แขนของเธอมกำลังมากพอที่จะพายเรือมาร์คมินสืบต่อไป..ด้วยรักและปลาทู