วันอาทิตย์ที่ 29 มีนาคม พ.ศ. 2563

#พี่วุดไม่ออกจากห้อง Chapter 17 : [RyanTom]


#พี่วุดไม่ออกจากห้อง Chapter 17

“พี่วุดดด” เจ้าตัวเล็กดื้นยุกยิก พยายามพลิกตัวให้หันหน้าเข้าหากัน สบตาร่างสูงในความมืด
ส่งมือไปสัมผัสแก้มอีกฝ่าย ลากผ่านแผ่วเบา และหยุดอยู่ที่ริมฝีปาก ดวงตาฉ่ำจ้องมองสลับกับสบตาแฟนหนุ่ม

“สงสัยอะไรครับ?”

“สงสัยว่าตรงนี้” นิ้วเรียวจิ้มที่ริมฝีปากพี่วุด “จูบใครมาแล้วบ้าง”

คนโตกว่าหลุดขำเบา ๆ พลางเอื้อมมากุมมือเล็กไว้ “อยากรู้ไปทำไมครับ”

“ก็...อยากรู้ว่าใครคือผู้โชคดีบ้าง”

“ไม่มีใครโชคดีเท่าพัดแล้ว”

“แปลว่าพัดเป็นจูบแรกเหรอ?” คนอายุน้อยกว่าหรี่ตา ก่อนจะส่ายหน้า “ไม่เชื่อหรอก”

“ไม่ได้บอกว่าพัดเป็นจูบแรกครับ แต่บอกว่าโชคดีที่สุด เพราะพี่ชอบจูบพัดที่สุดไง”

“คนลามก!” ทั้งที่เป็นคนเริ่มก่อนแท้ ๆ แต่พัดปัดความผิดใหักับคนอายุมากกว่าซะงั้น
แถมยังมุดหน้าเข้าไปใต้ผ้าห่ม เดือดร้อนให้วุดต้องมุดตามเข้าไปด้วย
พัดพยายามปิดใบหน้าแดงซ่านของตนเอง แต่แล้วก็ไม่รอดพ้นสายตาของวุด

คนตัวเล็กกัดริมฝีปาก ช้อนตามองอย่างเขินอาย สบเข้ากับแววตาเอ็นดูที่ทำให้อบอุ่นไปทั้งใจ
สัมผัสลมหายใจอุ่นร้อนแผ่วเบาที่แก้ม พัดเพิ่งเข้าใจคำพูดของพี่วุดตอนี้เอง
ว่าเขาโชคดีมากจริงๆที่ได้จ้องมองดวงตาสีเฮเซลนัทใกล้ขนาดนี้ หรือแม้แต่สัมผัสอ่อนโยนที่ริมฝีปาก..

พี่วุดไม่เคยเริ่มต้นอย่างจาบจ้วง แต่ครั้งนี้ต่างออกไปเล็กน้อย เขาเริ่มต้นด้วยจูบดูดดื่ม แทรกแซง ขบเม้ม
ดูดดึงราวกับริมฝีปากของพัดคือขนมหวาน ฝ่ามือร้อนยื่นสัมผัสแก้มเนียน ลูบเบา ๆ ที่สันกราม
ก่อนจะจบตรงท้ายทอย และรั้งให้ใบหน้าหวานเข้าใกล้มากขึ้น

พัดหัวใจเต้นระส่ำเมื่อรับรู้ได้ถึงสัมผัสอุ่นใต้เสื้อยืด ทั้งที่เตรียมใจมาแล้ว แต่พอเกิดขึ้นจริง ๆ
ร่างกายของเขากลับสั่นไปหมด โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ตอนที่ฝ่ามืออุ่นลูบผ่านแผ่นหลังมายังอกบาง
แรงเค้นเบา ๆ ทำร่างบางสะดุ้ง สัญชาตญาณสั่งให้มือเล็กดันอกกว้างห่าง ทันทีที่วุดผละออก พัดหอบหายใจ
แต่ไม่ทันไร คนโตกว่าก็ช่วงชิงอากาศอีกครั้ง

เสียงอื้ออึงดังชัดเจนเมื่อร่างสูงผละออกมาไล่จุมพิตจากลำคอขาว เลื่อนลงต่ำเรื่อย ๆ
เราต่างก็รู้ดีว่าไม่มีทางที่มันจะจบลงที่การจูบไปทั้งตัวเหมือนครั้งก่อน
เพราะในตอนนี้เราต้องการกันและกันมากเกินกว่าที่จะห้ามการกระทำเหล่านั้นได้

คนมีประสบการณ์มากกว่าพลิกตัวขึ้นคร่อมร่างเล็ก และทำทุกอย่างให้ชัดเจนด้วยการสอดมือเข้าใต้กางเกงขายาว
ลูบที่ต้นขาขาว คนตัวเล็กชันขาขึ้นเล็กน้อยรับสัมผัสวาบหวามนั้น
หน้าท้องหดเกร็งยามริมฝีปากร้อนจุมพิต มือเล็ก ๆ สัมผัสท่อนแขนแกร่ง
ฝังเล็บลงตรงนั้นเมื่อความเสียวซ่านเล่นงานอย่างหนัก

“ฮื่ออ พี่วุด..”

วุดกำลังจะเสียสติเพราะเสียงหวานเอ่ยชื่อ เขาจัดการดึงกางเกงขายาวและชั้นในออกอย่างเร่งรีบ
จนพัดต้องยกมือขึ้นปิดใบหน้าเพราะเขินอาย จริงอยู่ที่เราถึงเนื้อถึงตัวบ่อยครั้ง
แต่ไม่เคยมีครั้งไหนที่เกิดเลยมาถึงจุดนี้

ใบหน้าหล่อผุดยิ้มเจ้าเล่ห์ ส่งมือสัมผัสส่วนกลางลำตัวเด็กหนุ่ม ร่างบางบิดเร้า
มือเล็กปัดป่ายไปทั่วจนสุดท้ายวุดต้องดึงมาวางไว้บนไหล่ของตน แล้วจึงเริ่มขยับมือเป็นจังหวะเชื่องช้า
แว่วเสียงครางหวานบางเบา วุดซุกใบหน้าลงกับซอกคอกรุ่น
สูดดมกลิ่นหอมตักตวงความเร่าร้อนจากร่างเล็กตรงหน้า

มือใหญ่เร่งจังหวะเร็วขึ้น พัดผวายกแขนขึ้นโอบรอบลำคอแกร่ง ซุกหน้าลงกับไหล่
เปล่งเสียงกระท่อนกระแท่น ก่อนสมองของเขาจะขาวโพลนและฝ่ามือของคนรักเต็มไปด้วยหยาดน้
แห่งความสุขสม

พัดหอบหนัก ดวงตารื้นไปด้วยหยาดน้ำ โผกอดแฟนหนุ่มแน่น กระซิบแผ่วเบาข้างหู

“แบบนี้ไม่ยุติธรรมเลย”

“หืม?”

“ให้พัดรู้สึกดีแบบนี้คนเดียว ไม่ยุติธรรม” วุดผละออกมาสบตาร่างเล็กเพราะไม่ไว้ใจคำพูดของคนเมาสักเท่าไหร่
แต่พอเห็นสีหน้างอแงก็หลุดยิ้ม

“ใครบอกว่าพี่จะให้พัดรู้สึกดีคนเดียวครับ?”

“ก็...ก็พี่วุดไม่ทำกับพัด”

“ทำอะไรครับ”

“ทำไง..ทำ” จบประโยคก็มีท่าทางฟึดฟัด ทำทีจะพลิกตัวหนี แต่คนตัวสูงหยุดการกระทำนั้น ด้วยการดึงมือเล็กไว้
และเข้าจูบที่ริมฝีปากบาง สอดปลายลิ้นเอาใจเด็กใจร้อนสลับกับดูดดึงจนคนตัวเล็กต้องส่งเสียงประท้วง

“พี่ไม่ยอมให้เราได้เปรียบหรอกนะ” พูดขึ้นทั้งที่ปลายจมูกยังคงคลอเคลียอยู่กับพวงแก้มใส “นี่เพิ่งเริ่มเอง”

พูดจบก็ก้มลงจูบที่ลำคอขาวอีกครั้ง คราวนี้เขาไม่ลืมที่จะทิ้งรอยจาง ๆ ไว้
ลากปลายลิ้นร้อนมาหยุดที่ยอดอกสีหวาน หยอกล้อกระทั่งร่างทั้งร่างบิดเกร็ง
วุดค่อยดึงมือเล็กจับขอบกางเกงของตน

“ถอดให้หน่อยครับ”

“ไม่เอาอ่ะ” พัดปฏิเสธหนักแน่น เขาจะไม่มีวันทำแบบนั้นแน่ เพราะแค่นี้ก็เขินยังแย่อยู่แล้ว

“นะครับ...นะคนดี”

“ถึงพูดเพราะผมก็ไม่ใจอ่อนหรอกนะฮะ”

“ไหนบอกว่าอยากให้พี่ทำไงครับ” แววตาเว้าวอนของพี่วุดทำเขาใจอ่อน สุดท้ายพัดก็ยอมปลดกางเกงของอีกฝ่าย
เขาเผลอกัดริมฝีปาก และนั่นทำให้วุดอดไม่ได้ที่จะโน้มเข้าไปจูบเบา ๆ ด้วยความหมันเขี้ยว

หลังจัดการกับกางเกงให้พี่วุดเรียบร้อย ท่าทีของพัดก็เปลี่ยนไปทันที จากเด็กขี้ยั่วที่เป็นฝ่ายเริ่มก่อน
กลายเป็นคนเขินอายทำอะไรไม่ถูก

วุดโน้มตัวแนบแก้มของตนกับคนรัก คลอเคลียไม่ห่างจากใบหน้าหวาน
และมอบจูบดูดดื่มอีกครั้งเพื่อเบนความสนใจขณะที่สอดปลายนิ้วเข้ากับช่องทางรัก
พัดสะดุ้งผวาเกาะไหล่อีกฝ่ายแน่น ดวงตาปิดแน่น ความเจ็บปวดเข้าแทนที่จนดวงตารื้นไปด้วยหยาดน้ำ
เดือดร้อนให้วุดต้องจูบซับน้ำตา

“ให้พี่หยุดไหม”

เด็กหนุ่มเงียบอยู่ครู่หนึ่ง จนวุดเริ่มใจไม่ดี
เด็กหนุ่มพยายามควบคุมลมหายใจของตนเองก่อนจะส่ายหน้าเป็นคำตอบ
ซึ่งหลังจากนั้นวุดก็ขยับเข้าออกเชื่องช้าเพื่อให้เจ้าตัวเล็กได้เตรียมความพร้อม

“พัดรักพี่วุดนะฮะ”

เสียงหวานสั่นเครือ เมื่อความเจ็บปวดเริ่มแปรเปลี่ยนไปทีละน้อย พลางรั้งใบหน้าหล่อเข้ามาจูบ
มือเล็กซุกซนเอื้อมสัมผัสแกนกายของร่างสูงก่อนจะใช้นิ้วเกี่ยวชั้นในออกช้า ๆ มันอาจจะทุลักทุเลไปบ้าง
แต่ก็น่าเอ็นดูไม่น้อย จนวุดอดคิดไม่ได้ว่าที่เงียบไปเมื่อกี้เพราะกำลังรวบรวมความกล้ามาปั่นหัวเขา

“ขี้ยั่ว”

“แล้วรักหรือเปล่าฮะ”

“รักจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว”

ริมฝีปากบางหลุดยิ้ม และก่อนจะซุกซนมากไปกว่านี้วุดถอนมือจากช่องทางและแทนที่ด้วยแกนกายของตัว
เขาผ่อนลมหายใจช้า ๆ ขณะแกนกายเข้าไป มือเล็กจิกลงบนไหล่ ใบหน้าหวานเชิดขึ้นเล็กน้อย
ส่งเสียงแทนความเสียวซ่านที่เกิดขึ้น

แรงบีบรัดภายในทำวุดแทบเสียสติ แม้จะเป็นเรื่องยากเพราะเราดื่มอย่างหนัก แต่เขาก็พยายามตั้งสติ
บอกให้ตัวเองใจเย็นเพราะไม่อยากให้ครั้งแรกรุนแรงจนเกินไป

จูบไม่ได้ช่วยลดทอนความต้องการเลยสักนิด แต่กลับยิ่งโหมไฟให้เราต้องการกันและกันมากยิ่งขึ้น
วุดแยกขาพัดเล็กน้อย และเริ่มขยับแกนกายเชื่องช้า ให้อีกฝ่ายคุ้นชิน ฝ่ามือร้อนลูบไลเอวบางและหยุดที่สะโพก
เค้นคลึงเพื่อให้อีกฝ่ายผ่อนคลาย และมันได้ผล เพราะอีกฝ่ายกำลังบิดเร้าด้วยความเสียวซ่าน
ร่างบางเอนไหวไปตามจังหวะการสอดใส่

“อ๊ะ...พ-พี่วุด...ฮึก...รู้สึกดีจัง”

คนเมาไม่โกหกหรอก…

คนโตกว่าเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น ใบหน้าซุกอยู่กับซอกคออีกครั้ง เขาได้ยินเสียงครางหวานชัดเจน
รวมถึงแรงบีบที่ไหล่ เปล่งเสียงทุ่มต่ำในลำคอยามใกล้สุขสมเต็มที

เด็กหนุ่มกอดร่างสูงแน่น ใบหน้าเชิดขึ้น ก่อนกระตุกเกร็งและปลดปล่อยเยอะหน้ากล้ามเนื้ออีกฝ่าย
เช่นเดียวกับวุดที่ปลดปล่อยภายในช่องทางรัก

เราทั้งคู่หอบหายใจหนัก ยิ้มบางให้กัน ก่อนจูบอีกครั้ง แผ่วเบา เพื่อพาเรากลับมายังสภาวะปกติ
เด็กหนุ่มตัวปวกเปียกเพราะกิจกรรมเมื่อครู่สูบพลังงานไปจนหมด ไหนจะการเดินทางที่แสนยาวนาน
และเครื่องดื่มแอลกอฮอล์

วุดทิ้งตัวลงข้าง ๆ ประคองร่างพัดเข้ามาในอ้อมกอด จุมพิตที่หน้าผากมน

“พี่รักพัดนะ” เด็กหนุ่มพยักหน้ารับอย่างเหนื่อยอ่อน แล้วจึงเงยหน้าขึ้นจุ๊บเบา ๆ ที่คางของพี่วุด
แล้วจึงกลับไปมุดอกกว้างดังเดิมและจมเข้าสู่ห้วงนิทราโดยไม่สนว่าคนรักจะกำลังแสดงสีหน้าอย่างไร
หัวใจเต้นแรงแค่ไหน


วุดลอบยิ้ม เอื้อมมือลูบผมนุ่มแผ่วเบา เขาอยากให้พัดรู้เหลือเกินว่าเขารักพัดมากแค่ไหน
และไม่ว่าหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น เขาจะไม่ยอมปล่อยมือพัดเด็ดขาด…



TALK
ฝากเม้นเป็นกำลังใจในจอยลดาด้วยนะคะ จุ๊บบบ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น