“ถอดวิกแล้ว..ให้พี่ช่วยถอดชุดด้วยไหม..”
ความอ่อนประสบการณ์ทำให้ไม่ทันระวัง..เตนล์เม้มริมฝีปากชั่งใจก่อนพยักหน้าอย่างเขินอาย
พร้อมกับลุกขึ้นยืนเพื่อให้อีกฝ่ายทำอะไรได้สะดวกขึ้น
เสื้อตัวนอกถูกถอดออกช้าๆ
คนตัวเล็กหลบสายตาที่มองมาอย่างลึกซึ้ง
ผ้าเนื้อดีร่นลงจนเห็นรอยนูนของกระดูกไหปลาร้าชัดเจน
ท่อนแขนแกร่งรั้งเอวบางเข้ามาใกล้ จมูกโด่งคลอเคลียแก้มเนียนสวย
ก่อนจะซุกไซร้ลำคอระหงส์ เตนล์หดคอหนี แต่แล้วสัมผัสวาหวามกลับเกิดขึ้นที่สะโพก
ตอนนั้นลูกแมวตัวเล็กถึงได้รู้ว่า ‘ถอดชุด’
ของโดยองไม่ใช่ถอดเพื่อส่งคืนสต๊าฟ แต่ถอดเพื่อทำในสิ่งที่คนรักกันพึงกระทำ
พยายามกลั้นเสียงน่าอายที่ดังเพราะริมฝีปากไล่จูบต้นคอมาจนถึงหัวไหล่
เตนล์คิดว่าเขาควรยกมือขึ้นดันคนรักที่ตกอยู่ในห้วงกามรมณ์ออกห่าง
แต่สัมผัสวาบหวามเหล่านั้นกำลังฉุดรั้งให้เขาดำดิ่งตามลงไป
กระทั่งเตนล์ก็ตกเป็นทาสของมัน แขนเล็กๆยกขึ้นโอบรอบลำคอร่างสูง
ยิ่งเห็นว่าน้องเปิดโอกาสยิ่งได้ใจ
โดยองทรุดตัวลงนอนบนฟูกพร้อมกับดึงร่างเล็กให้ล้มทับตามมา ดวงตาฉ่ำเยิ้มเปี่ยมไปด้วยความอดอ้อน
ก่อนจะเอ่ยเสียงอ้อมแอ้มร้องขอให้คนรักจูบตนอีกครั้ง
คนตัวสูงจึงจูบเบาๆอย่างฉาบฉวย พอเห็นว่าเตนล์ขมวดคิ้วก็หลุดยิ้มมุมปาก
แล้วจึงผลิกตัวขึ้นคร่อมอีกฝ่ายไว้
ในที่สุดโดยองก็ยอมมอบจูบแบบที่เตนล์ต้องการ
ทั้งลึกซึ้งดูดดึงราวกับต้องการดูดกลืนร่างเล็กเข้าไปทั้งตัว
จูบที่บอกว่าสติและการยับยั้งชั่งใจของเราทั้งคู่น้อยลงทุกที
คนมากประสบการณ์ดึงชายกระโปรงลงต่ำ
หวังถอดมันออกขณะที่ยังคงมอบความสุขด้วยจูบร้อนแรง
เตนล์เผลอหุบเขาเข้าหากันเมื่อเหลือเพียงกางเกงขาสั้น เขาดันคนรักออก
ยันกายลุกขึ้นนั่ง หอบหายใจอย่างหนัก..
โดยองจะไม่ถามว่าอยากให้ทำต่อหรือเปล่า
เพราะแววตาและท่าทางของเตนล์กำลังฟ้องถึงความต้องการที่ไม่น้อยไปกว่าเขา
จึงตัดสินใจพูด..ในสิ่งที่คิดว่าจะสามารถสานต่อกิจกรรมของเขาต่อได้..
“ถอดเสื้อให้พี่หน่อยได้ไหม..”
อาย..เตนล์อายเกินกว่าจะทำแบบนั้น
เขาช้อนตาขึ้นมองเพราะอยากของความเห็นใจ แต่วันนี้โดยองขี้แกล้งกว่าที่คิดเอาไว้
ผู้ชายคนนั้นจับมือของเขาให้จับชายเสื้อบาสสีแสดของตน โน้มใบหน้าเข้ามาใกล้
กระซิบข้างหูด้วยน้ำเสียงแหบพร่า..
“ถอดสิ..”
สิ้นเสียงทุ้มแก้มทั้งสองข้างก็แดงซ่านจนถึงหู
เตนล์เอาแต่มองพื้นตอนที่ถอดเสื้อออกเพราะจะเผลอมองกล้ามเนื้อที่ท่อนแขนและหน้าท้องจนกลายเป็นเด็กลามกในสายตาของโดยอง...เสียงหัวเราะทุ้มกำลังท้าทายเขา
และเมื่อตวัดสายตามองค้อนเตนล์จึงรู้ว่าตนตัดสินใจผิด
เขามองเห็นกล้ามทุกส่วนชัดเจน และที่สำคัญ..นั่นยังเป็นการเปิดโอกาสให้ร่างสูงจูบเขาอีกครั้ง..
โดยองยังคงฉวยโอกาสอย่างต่อเนื่อง
เขาจูบ..พร้อมกับส่งไปบีบเค้นตามส่วนต่างๆ
ปลุกเร้าร่างเล็กให้บิดเกร็งจนไม่หลงเหลือความเป็นตัวเอง
ยอดอกสีหวานถูกครอบครองด้วยริมฝีปาก เขาลิ้มรสมันราวกับเป็นของหวานชั้นเลิศ
เตนล์ส่งเสียงกระเส่าหวังระบายความเสียวซ่าน
โดยไมรู้ตัวเลยสักนิดว่าเสียงครางของตนกระตุ้นความต้องการร่างสูงมากขึ้น..ยิ่งต้องการมากเท่าไหร่..โดยองยิ่งอยากทำให้เซ็กซ์ครั้งนี้ร้อนแรงมากขึ้นเท่านั้น...
“กางเกงนี่จะถอดเองหรือให้พี่ถอดให้ดี”
คนขี้แกล้ง!!
เตนล์มองค้อน
เพราะเห็นสายตากรุ่มกริ้ม ร่างเล็กไม่ตอบ แต่แก้เผ็ดอีกฝ่ายด้วยการเอนตัวลงบนฟูก
ชันขาทั้งสองขาพร้อมกับแยกออกให้เห็นเป้ากางเกงที่นูนขึ้นและรอยแฉะเป็นวงกว้างเพราะแรงอารมณ์ที่พุ่งสูง
โยนให้ร่างสูงเป็นฝ่ายตัดสินใจ
“ยั่วพี่เหรอ?”
โดยปกติแล้วเตนล์มักจะตอบปฏิเสธ..แต่ครั้งนี้กลับต่างออกไป
“ก็..พี่บอกว่าจะช่วยถอดชุดให้ไม่ใช่เหรอฮะ”
จบประโยคร่างสูงดึงกางเกงขาสั้นลงอย่างรวดเร็ว
จูบตรงท้องน้อย ก่อนจะเลื่อนลงมาสร้างรอยรักตรงต้นขาขาวด้านใน
เตนล์ที่หลงผิดคิดยั่วคนหื่นอย่างโดยองไม่อาจย้อนเวลาได้แล้ว
ร่างเล็กได้แต่เชิดหน้าขึ้นส่งเสียงครางปนหอบหายใจ ร่างกายสับสนไปหมด บางครั้งก็เหมือนจะหลีกเลี่ยง
และบางครั้งกเหมือนต้องการอีก..อยากให้โดยองทำมากกว่านี้
อันตราย..ความเสียวซ่านอันตรายจริงๆ
เตนล์ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป
ความเขินอายกระเจิงหายไปหมด
เผลอเอื้อมมือกดศีรษะคนรักให้เข้าใกล้แกนกายของตนมากขึ้น จนร่างสูงครอบครองแกนกายสีหวาน
ริมฝีปากห่อเข้าหากันขณะรูดรั้งขึ้นลง เรียกเสียงครางหวานได้เป็นอย่างดี
“อื้ออ! พี่ฮะ..พี่..ด-โดยอง..”
ลมหายใจติดขัด และสมองขาวโพลน
โดยองขยับริมฝีปากเร็วขึ้น ร่างเล็กยกสะโพกอย่างลืมตัว เปลือกตาปิดแน่น
ใกล้ถึงฝั่งฝันแล้ว..เตนล์จึกทึ้งศีรษะคนรักอย่างแรง
แต่จู่ๆโดยองกับหยุดขยับเสียดื้อๆ แถมยังผละออกมาสบดวงตาฉ่ำเยิ้มของเขา
ริมฝีปากยกยิ้ม
“ท-ทำไมถึงหยุดล่ะฮะ..”
“อยากให้พี่ทำต่อขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“ก็..”
ก็เกินเลยมาตั้งขนาดนี้แล้ว
อายเกินกว่าจะพูด แต่คิ้วขมวดเป็นปมบอกทางอ้อมว่ากำลังไม่พอใจเอามากๆ
โดยองหัวเราะ ก่อนจะใช้มือทำหน้าที่แทน
“อ๊า!!”
ร่างสะดุ้งสะตัว
เผลอหุบขาเข้าหันกันจนโดยองต้องใช้มืออีกข้างแยกขาออกให้ขยับมือได้ถนัดขึ้น
แล้วโน้มตัวจูบริมฝีปากสีเชอร์รี่ สอดปลายลิ้นเกี่ยวพัน คนที่หายใจลำบากอยู่แล้วยิ่งลำบากขึ้นไปอีกเมื่อได้รับจูบ
แต่ก็พยายามปรับตัวให้ได้เมื่อคิดว่านี่เป็นสิ่งที่โดยองต้องการ..
น้ำสีขาวขุ่นพุ่งเปรอะและฝ่ามือใหญ่
โดยองผละออกมาดูใบหน้าหวานที่หลับตาพริ้ม หอบหายใจอย่างหนัก แผ่นอกบางกระเพื่อมรุนแรง
เขาควรให้เตนล์ได้พักสักครู่ มือเล็กเกาะแขนร่างสูงแน่น ซบหน้าลงกับฟูกก่อนโดยองจะประคองร่างเล็กให้ซบตรงอก
“ไหวไหมเด็กช่างยั่ว”
เตนล์ช้อยตามอง ริมฝีปากยิ้มบางก่อนจะพยักหน้ารับ “แต่พี่ไม่ไหวแล้ว”
“พี่โดยองเหนื่อยเหรอฮะ”
“เปล่า..พี่หมายถึงพี่ทนความน่ารักเราไม่ไหวแล้ว”
“...”
“อาจจะอึดอัดหน่อย..แต่พี่จะอ่อนโยนนะ”
“พ-พี่โดยอง..”
ร่างเล็กเปลือยเปล่าสั่นเทาอีกครั้งเมื่อได้รับจูบอ่อนโยนซึ่งต่างจากเมื่อครู่ที่ค่อนข้างหื่นกระหาย
สะโพกมนถูกเบ้บเค้นแรงๆเรียกเสียงครางแผ่วเบาในลำคอ มือร้อนเลื่อนมาหยุดที่ซอกขาด้านใน
นิ้วเรียวคลึงเบาๆที่ช่องทางด้านหลัง ก่อนจะแทรกเข้าไป
“อื้ออ!! อ้ะ! พี่โดยองฮะ..”
จูบเบาๆที่หน้าผาก
จมูกโด่งคลอเคลียที่พวงแก้มเรากับปลอบโยนให้อีกฝ่ายผ่อนคลาย
“ต-เตนล์เจ็บ..”
“หายใจเข้าลึกๆนะ”
เสียงลมหายใจชวนให้ขนลุก
เตนล์หลับตาผ่อนลมหายใจช้าๆ
โดยองเห็นดังนั้นจึงเพิ่มจำนวนนิ้วพร้อมกับขยับเป็นจังหวะช้าเนิบนาบ
กระทั่งมีเสียงครางเบาหวิวพอให้โล่งใจว่าเตนล์ไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดกับช่วงล่างแล้ว..และพร้อมรับแกนกายของเขา
เตนล์เบิกตากว้างเมื่อจู่ๆโดยองก็ดึงนิ้วทั้งหมดออกโดยไม่บอกกล่าว
นั่นทำให้เตนล์เห็นสีหน้าของโดยองชัดเจน ผู้ชายคนนั้นขมวดคิ้ว
เลียริมฝีปากราวกับกลั้นอารมณ์ ขณะที่มือข้างหนึ่งดึงกางเกงกีฬาขาสั้นออก แม้จะอายจนหน้าแดง
แต่เพราะเห็นว่าโดยองทุลักทุเลเตนล์จึงยื่นมือเข้ามาช่วย..
เมื่อไม่มีสิ่งใดปกปิดร่างกาย
ประธานสีแสดดันร่างคนรักให้นอนลงบนฟูก จับขาทั้งสองข้างพาดบ่า ขยับตัวให้แกนกายเสียดสีช่องทางด้านหลังจนแฉะไปหมด
เตนล์ได้แต่ส่ายหน้าไปมา
จิกมือลงบนฟูกจนแทบขาด ฟันคมกัดริมฝีปากจนห่อเลือด
ผู้ชายคนนั้นกำลังทำให้เขาอยาก...กำลังบังคับทางอ้อมให้เขาร้องขออย่างอื่นที่มากกว่านิ้วเรียว
“พี่โดยอง..อื้ออ อย่าแกล้งสิฮะ..”
“ไม่ได้แกล้งสักหน่อย”
“งั้นก็..ช่วยทำให้เตนล์หายอึดอัดหน่อยสิฮะ..เตนล์อึดอัดไปหมดแล้ว..อ้ะ..นะฮะ..นะ”
“บอกรักพี่สิ”
ดวงตาฉ่ำเยิ้มจ้องมองกันและกันราวกับลองเชิง
ก่อนเตนล์จะยัดตัวลุกขึ้น จูบที่แก้มสาก เอ่ยกระซิบข้างหูแผ่วเบา
“เตนล์รักพี่โดยอง..ที่สุดในโลกเลย”
“เด็กดี”
“อื้อ!!”
เตนล์ทิ้งตัวลงบนฟูกอย่างแรง
มือทั้งสองข้างยกขึ้นปิดเสียงครางที่ครั้งนี้มีแววว่าจะดังกว่าครั้งก่อนด้วยแกนกายขนาดใหญ่และแรงดันที่ขยับด้วยจังหวะรุนแรง
โดยองแกะมือเล็กให้วางบนบ่าของตน
ก้มลงจูบริมฝีปากนุ่มนิ่มเพื่อปิดเสียงครางหวาน ใช่ว่าโดยองไม่อยากได้ยิน
แต่กลัวเสียงหวานๆจะดังเกินไปจนห้องข้างๆได้ยิน..กลัวว่าแทยงมันจะเดินมาอาละวาดมากกว่า
เอวสอบขยับเป็นจังหวะเชื่องช้า
ทว่าจะลึกล้ำจนเตนล์รู้สึกเหมือนจะขาดใจเอาดื้อๆ มือเล็กจิกเล็บลงบนแผ่นหลังแน่น
ยอมรับว่าจุก..แต่หลังจากที่ปรับตัวเขากับจังหวะได้แล้วก็เริ่มรู้สึกดีขึ้น..มันดีกว่าโพรงปากอุ่นร้อน
ฝ่ามือ หรือเปล่านิ้วเป็นไหนๆ เตนล์ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับสัมผัส
ขยับสะโพกตามเป็นจังหวะ
และบางครั้งก็แอ่นขึ้นเพื่อบอกให้อีกฝ่ายรู้ว่าเขาพอใจมากแค่ไหน..
ร่างสูงเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น
เขาผละออกมาให้เตนล์ให้หายใจ ขมกรามแน่นจนสันกรามนูนเด่นชัดเจน เตนล์ลูบมันเบาๆอย่างหลงไหล
ก่อนจะเชิดหน้าขึ้นส่งเสียงครางพึงพอใจเมื่อร่างสูงซุกหน้าลงที่ลำคอ
มือเล็กข่วนแผ่นหลังระบายความเสียวซ่านจนเป็นทางยาว
ก่อนจะกระตุกเกร็งพร้อมกับความอุ่นร้อนที่ฉีดอัดเข้ามาในช่องทางจะทะลักเลอะซอกขา
กลับไปอ่านที่บทความ >> https://goo.gl/sFJbP7
