“แล้ว...ถ้าผมบอกว่ายังไม่หิว
แต่อยากให้พี่จูบมากกว่าล่ะฮะ”
จีซองไม่ปล่อยให้เด็กชายรอคำตอบนาน
เขาโน้มตัวจูบริมฝีปากสีเชอร์รี่ที่โหยหา สัมผัสนุ่มนิ่มทำให้เราใจเต้นแรง
และแรงขึ้นไปอีกตอนที่มือเล็กๆวางลงบนหน้าอกกว้าง กำเสื้อนักเรียนคนโตกว่าแน่นเพราะผู้ชายคนนั้นกำลังรุกล้ำร่างกาย
ทั้งจูบร้อนแรง และฝ่ามือที่ลูบผ่านผิวเนียนตั้งแต่หัวไหล่ถึงใบหน้าเนียน
จีซองประคองแก้มเด็กชายเพื่อให้สามารรมอบจูบได้ถนัดขึ้น
‘ถามจริงๆนะ เคยเกินเลยกับน้องเขายัง?’
‘ถามอะไรแบบนั้นวะ น้องเค้ายังเด็กนะโว้ย’
บทสนทนาที่พูดกับแฮชานเหมือนดึงสติที่หลุดหายไปเมื่อเห็นผิวขาวเนียน
ริมฝีปากฉ่ำ เขาสบตาเฉินเล่อ...นัยน์ตาของเด็กชายสั่นไหว ซึ่งขัดกับริมฝีปากที่เผยยิ้มบาง
เราเป็นวัยรุ่น..และมีหลายครั้งที่เมื่อจูบแล้วจีซองอยากทำมากกว่ากว่านั้น อยากปล่อยให้เลยเถิด
แต่ทุกครั้งก็มักจะมีบางอย่างเข้ามาขัดขวางเสมอ
ยกเว้นครั้งนี้ที่ต่างออกไป
บ้านทั้งหลังเงียบสนิท พ่อกับแม่ไม่อยู่ที่นี่ ไม่มีนาแจมิน ไม่มีซือเฉิง
นี่เป็นโอกาสดีที่เขาจะได้ทำตามใจ ทว่าเขากลับไม่กล้าล่วงเกินร่างกายอีกฝ่าย
เขาไม่ได้กลัวข้อหาพรากผู้เยาว์อะไรนั่นหรอก ถ้าเด็กคนนั้นสมยอม
ทุกอย่างก็เป็นโมฆะ แต่เฉินเล่อยังเด็ก...จีซองไม่คิดว่าถ้าเขาลงมือทำโดยความโหยหาและหื่นกระหายเด็กคนนี้จะรับไหว
ขณะที่คนตัวสูงหยุดชะงักและกวาดสายตามองผิวขาวๆที่โผล่พ้นผ้าเช็ดตัวผืนเล็ก
มือเย็นเฉียบของเฉินเล่อสัมผัสโครงหน้าจีซองแผ่วเบา
ค่อยเลื่อนขึ้นช้าๆให้แขนทั้งสองข้างคล้องคออีกฝ่าย ปลายเท้าเขย่งขึ้นเล็กน้อยเพื่อพลิกเกมป็นฝ่ายเริ่มจูบก่อน
จีซองไม่เคยคิดว่าการได้กอด จูบ
เฉินเล่อจะทำให้เขาใจเต้นแรงได้ขนาดนี้ จูบของตุ๊กตาในร่างคนดูซุกซน อยากรู้อยากเห็น
ไม่ประสีประสา
ยากเหลือเกิน..
การกระทำของเฉินเล่อทำให้เขาห้ามใจได้ยากเหลือเกิน..
‘เอ้า!
มันเป็นการแสดงความเป็นเจ้าของอย่างหนึ่งนะเว้ย!’
คำพูดของแฮชานผุดขึ้นอีกครั้ง..บางทีนะ..บางทีเฉินเล่ออาจจะรู้
ว่านี่คือทางออกเดียวที่จะทำให้เราได้อยู่ด้วยกันเหมือนคนรักทั่วไป
ทำให้เฉินเล่อเป็นคนอย่างสมบูณ์ ไม่อย่างนั้นเฉินเล่อจะเริ่มก่อนทำไม..
คิดได้ดังนั้นจูบแบบเด็กๆถูกทำให้ร้อนแรงขึ้นโดยคนตัวสูง
ฝ่ามือร้อนเลื่อนไปกุมมือเล็ก ออกแรงดึงให้เดินมาที่เตียง ก่อนจะดันร่างเล็กให้นั่งลงโดยที่ริมฝีปากยังคงเชื่อมกันไว้
เด็กชายถูกผลักให้นอนราบลงบนเตียง
ปลายจมูกคนรักฝังลงตรงซอกคอขาว ลมหายใจอุ่นร้อนชวนให้รู้สึกปั่นป่วนแปลกๆ ใบหน้าหวานเชิดขึ้นเมื่อปลายจมูกลากมาถึงหน้าอกเปลือยเปล่า
จีซองไม่สามารถหยุดได้แล้ว..เด็กคนนี้ทำให้เขาหลงใหลจนโงหัวไม่ขึ้น
ทั้งผิวขาวดุจหิมะที่นุ่มนิ่มยิ่งกว่าตอนเป็นตุ๊กตา กลิ่นกายเฉพาะตัว และการสมยอมที่แสดงออกโดยการส่งเสียงครางแผ่วเบา
“อ๊ะ..”
ยิ่งได้ยินเสียง
ยิ่งอยากทำมากกว่านี้..อยากรู้ว่ามีตรงไหนอีกที่ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกดี
หน้าท้องหดเกร็งเพราะมือร้อนพยายามปลดปมผ้าเช็ดตัวผืนเล็กออกแข่งกับหน้าอกที่เผลอแอ่นขึ้นรับสัมผัสจากลิ้นร้อน
เฉินเล่อรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งหน้า เปลือกตาปิดแน่น ริมฝีปากเผยออ้าส่งเสียงครางระบายความเสียวซ่านที่ประดังเข้ามาทุกทางจนแทบรับไม่ไหว
ทั้งลิ้นร้อนที่ไล้วนรอบอก และสัมผัสจากฝ่ามือตรงซอกขา มือเล็กจิกลงตรงไหล่กว้าง
สองขาหนีบเข้าหากันแน่น
“พ-พี่จีซอง..อึก...”
เสียงกระเซ่าขาดห้วงเพราะฝ่ามืออุ่นกำรอบแกนกายเล็ก
รูดรั้งเชื่องช้า ค่อยเป็นค่อยไป แต่ในมุมของผู้ถูกกะทำแล้ว เฉินเล่ออยากให้จีซองขยับมือเร็วขึ้นอีกนิด
เพื่อให้ตนสามารถปลดปล่อยความอึดอัดที่รวมกันอยู่ตรงแกนกายได้เร็วขึ้น...และดูเหมือนว่าจีซองจะรู้ทัน
ผู้ชายคนนั้นจึงเร่งจังหวะ โน้มตัวลงไปจูบตามคำเรียกร้องของคนตัวเล็ก
เสียงอื้ออึงดังในลำคอ ก่อนของเหลวสีขาวขุ่นจะทะลักเปรอะเปื้อนฝ่ามือ
จีซองละจากการจูบ มองร่างเล็กที่ตอนนี้แดงไปหมดทั้งตัว
เฉินเล่อหลับตาหอบหายใจอย่างหนัก หัวใจของเขาเต้นแรงจนแทบทะลุออกจากอก ยิ่งได้ยินเสียงปลดเข็มขัดและสัมผัสร้อนจากริมฝีปากที่พรมจูบจนถึงท้องน้อย..เหมือนกับว่าหัวใจของเขาจะระเบิดให้ได้
“เฉินเล่อ..”
“ฮะ..”
“พร้อมหรือเปล่า..”
“...”
“พร้อม..ที่จะเป็นของพี่ไหม”
จู่ๆทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ เด็กชายลืมตาขึ้นมองเจ้าของประโยคนั้น
แทบไม่เชื่อว่าแววตาของจีซองจะเต็มไปด้วยความเป็นห่วงและจริงจัง...ผู้ชายคนนั้นแคร์ความรู้สึกเขาทั้งที่แกนกายภายใต้ชั้นในขยายตัวเพราะความต้องการที่พุ่งสูง..
เฉินเล่อเม้มริมฝีปาก
ก่อนจะเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“ก-ก็..ผมเป็นของพี่อยู่แล้วนี่ฮะ”
“...”
“ผมเป็นเลอเล่อของพี่จีซองอยู่แล้ว..ไม่ว่าพี่จะทำอะไร
เลอเล่อก็พร้อมเสมอฮะ..”
จีซองก้มลงไปจูบอีกครั้ง..เพื่อแสดงความรัก
และเป็นการเบนความสนใจจากปลายนิ้วที่พยายามแทรกเข้าไปในช่องทางสีหวาน
เด็กชายสะดุ้งสุดตัว ผวากอดคนรักแน่น เสียงครางถูกกักเก็บไว้ สิ่งเดียวที่พอจะระบายความรู้สึกได้คือการบีบแรงๆที่ไหล่กว้าง
เชิดหน้าขึ้นให้รับจูบได้ถนัดมากขึ้นกระทั่งเคลิบเคลิ้มไปกับมัน
ทำให้การเบิกทางง่ายกว่าเดิม
“อื้อ..”
ร่างสูงถอนนิ้วพร้อมกับผละออกมา
ดวงตาฉ่ำเยิ้มของเฉินเล่อปรือขึ้นมองคนรัก แต่ไม่นานก็ต้องปิดลงดังเดิมเพราะจีซองจงใจถูกแกนกายกับช่องทางของเขา
ก่อนจะแทรกมันเข้ามาข้างใน
“อ๊ะ..พ-พี่จีซอง..เลอเล่อเจ็บ..”
“หายใจเข้าลึกๆ
แล้วก็อ้าขาออกอีกหน่อย”
เด็กชายทำตามเสียงกระซิบอย่างว่าง่าย
จีซองจับมือเล็กคล้องคอ ปลายจมูกคลอเคลียกับแก้มใส
“เจ็บมากหรือเปล่า”
“ฮะ..”
“ให้พี่หยุดไหม?”
เด็กน้อยกัดริมฝีปากชั่งใจก่อนช้อนตาขึ้นมองและส่ายหน้าช้าๆ
จีซองหลุกยิ้ม ก้มลงจูบอีกครั้งแล้วกระซิบแผ่วเบา
“งั้นถ้าเจ็บก็ให้จับไหล่พี่ไว้..”
“...”
“หรือถ้าไม่ไหวจริงๆจะดึงไปจูบก็ได้นะ”
รอยยิ้มมุมปากเพิ่มให้เซ็กซ์ของเด็กวัยรุ่นร้อนแรงขึ้น
เฉินเล่อปิดเปลือกตาอีกครั้งตอนที่ผู้ชายคนนั้นกระแทกแกนกายเข้ามา และเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นเรื่อยๆ
เสียงครางดังลั่นในห้องแคบ
สุดท้ายแขนเล็กๆก็ต้องรั้งใบหน้าคนรักเขามาใกล้เพื่อจูบกลั้นเสียงและระบายความรู้สึกที่มีทั้งเสียวซ่านและเจ็บปวด
สะโพกลอยเหนือพื้น
เฉินเล่อใช้สองเกี่ยวเข้ากับเอวสอบ ผละริมฝีปากส่งเสียงคราวเมื่อความเจ็บปวดค่อยๆเลือนหายและหลงเหลือไว้เพียงความเสียวที่ทะยานขึ้นเรื่อยๆ
ไม่นานของเหลวอุ่นฉีดพ่นเข้าสู่ช่องทางและทะลักเลอะซอกขา
ก่อนจีซองจะถอนแกนกายออกแล้วทิ้งตัวลงนอนข้างๆ
สองแขนรั้งร่างเล็กให้เข้ามาอยู่ในอ้อมกอด เสียงหอบหายใจยังคงได้ยินชัดเจน
เขาจุมพิตที่หน้าผากตุ๊กตาแมวในร่างคนที่หวงแหน...เขาทำมันลงไปแล้ว
แสดงความเป็นเจ้าของแล้ว และได้แต่หวังว่าอีกฝ่ายจะเป็นคนอย่างสมบูรณ์
เด็กชายซุกตัวเข้าหาความอบอุ่น
จากที่หอบหนักกลายเป็นหายใจเข้าออกสม่ำเสมอเป็นสัญญาณบอกให้รู้ว่าเฉินเล่อหลับไปแล้ว
จีซองดึงผ้าห่มคลุมกายและเอาแต่จ้องมองใบหน้าอีกฝ่าย กระทั่งจมเข้าสู่ห้องนิทราไปอีกคน..
กลับไปอ่านที่บทความ >> https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1580530&chapter=18
