วันศุกร์ที่ 31 มีนาคม พ.ศ. 2560

#ฟิคคุณอาแจมิน Epoch 4 : Next Room [NoMin]








                สิ้นประโยคเชิญชวนร่างเล็กถูกท่อนแขนแกร่งช้อนตัวขึ้น พาไปยังห้องนอนซึ่งอยู่ถัดไปจากห้องของหลานชาย บรรจงวางร่างบอบบางลงบนเตียง มือใหญ่กอบกุมใบหน้าหวานให้เงขึ้นรับจูบจ้วงอีกครั้งแล้วอีกครั้ง

                อาจเป็นเพราะพักหลังมานี้เราห่างหายจากเรื่องอย่างว่าไปนาน หรือไม่ก็เพราะเขาไม่ชินสักทีถึงได้ใจเต้นแรงและร่างกายตอบสนองดีเป็นพิเศษแบบนี้ เปลือกตาปิดสนิทแน่นยามที่ปลายจมูกคนรักไล้จากพวงแก้มไปยังลำคอ แล้วค่อยกดจูบเบาๆสูดกลิ่นกายเฉพาะตัวที่หลงใหล

                ไม่อยากจะเชื่อว่าอายุของอีเจโน่เข้าเลข 4 แล้ว ผู้ชายคนนั้นดูชำนาญเรื่องนี้เป็นอย่างดี รู้ว่าต้องปลุกเร้าอย่างไร จับตรงไหนเขาจึงจะรู้สึกดี อย่างตอนนี้ที่มือใหญ่เลื่อนไปบีบสะโพก ก้มลงใช้ริมฝีปากคาบชายเสื้อสีหวานให้เลิกขึ้น ส่งต่อชายเสื้อให้ริมฝีปากบางคาบต่อ แล้วจึงถอดเสื้อของตนเองต่อ

                มัดกล้ามเนื้อตรงต้นแขนและหน้าท้องทำให้แจมินนึกสงสัยว่าผู้ชายคนนี้เอาเวลาไหนไปออกกำลังกาย ในเมื่อทุกครั้งที่เขากลับจำกองถ่ายก็มักจะเห็นอีกคนหมกมุ่นอยู่กับการทำเพลงในห้องแท้ๆ แจมินวางมือลงบนลอนกล้ามเนื้อตรงหน้าท้อง ลูบเบาๆก่อนจะช้อนตาขึ้นมอง กัดริมฝีปากยั่วยวน ก่อนจะเป็นฝ่ายพลิกให้คนอายุมากกว่าลงไปนอนบนเตียง

                เจโน่ยิ้มเมื่อสบสายตาคนรัก คนตัวเล็กทิ้งสะโพกลงตรงกลางลำตัว ทาบมือพร้อมกับซบหน้าลงตรงอกกว้าง ฟังเสียงหัวใจเต้นรัวของอีกฝ่าย พลันยกยิ้มมุมปาก ประทับจูบลงแผ่วเบา ไล่จากหน้าอกและจบตรงท้องน้อย

                “อา..”

                เสียงทุ้มครางต่ำ ก่อนขบกรามแน่น มือเล็กดึงกางเกงลงเชื่องช้า พลางส่งสายตาขี้เล่นไปให้ โจเน่ปล่อยให้คนตัวเล็กสัมผัสแกนกายของเขา เปลือกตาปิดลงรับสัมผัสจากลิ้นเล็กค่อยโลมเลียแกนกาย

                “ซี๊ดด..”

                สัมผัสเสียวซ่านแล่นพล่านไปทั่ว มือใหญ่บีบตรงไหล่เล็กแล้วจึงรั้งให้อีกคนเงยหน้าขึ้นมาสบตากัน เจโน่จ้องมองใบหน้าหวาน โน้มตัวเข้าไปจูบที่ริมฝีปาก สอดลิ้นร้อนกวาดต้อนความหวาด สัมผัสตอบรับที่ดูมีประสบการณ์ทว่ายังห่างชั้นกับเขามากยิ่งทำให้อยากสัมผัสมากขึ้น

                จูบนั้นเป็นสัญญาณให้รู้ว่าเจโน่ต้องการเป็นฝ่ายคุมเกมแล้ว เขาซุกหน้าลงกับลำคอระหงอีกครั้ง ดูดดึงขบเม้มแรงๆจนเกิดรอยแดง แจมินสะดุ้งเล็กน้อย มือเล็กบีบเข้าที่ต้นแขน ผ่อนลมหายใจอย่างยากลำบาเมื่อริมฝีปากเลื่อนลงมาหยุดที่ยอดอกสีหวาน

                “อะ..อา..”

                เชิดใบหน้าขึ้นครางเสียงกระเส่า ปลายลิ้นร้อนไล้วนซ้ำๆ พลางส่งมือสอดเข้าใต้กางเกงขาสั้นสีเข้ม สัมผัสกับแกนกายเล็ก ขยับเชื่องช้า ทว่ากลับทำให้ร่างทั้งร่างบิดเร้า แจมินจิกเล็บลงบนต้นแขน งอตัวให้ศีรษะซบลงกับไหล่กว้าง สองขาสั่นเทาอ้าออกกว้างให้อีกคนสามารถมอบความสุขได้ถนัดกว่าเดิม

                “อ๊ะ..ฮ่ะ..พ-พี่เจโน่”

                “เรียกอีกสิครับ..เรียกชื่อพี่อีก”

                “อื้อ! เร็ว...เร็วกว่านี้อีกได้ไหมครับ”

                เจโน่ยอมทำตามอย่างว่าง่าย เขาก้มหน้าลงให้สามารถลอบมองใบหน้าหวานที่กำลังอยู่ในห้วงของกามรมณ์ได้ คนตัวเล็กที่ดูจะรู้ทันเอียงใบหน้าสบตาคนรัก ริมฝีปากเผยยิ้มบาง ก่อนสองแขนจะยกขึ้นโอบล้อมลำคอแกร่งแล้วจึงมอบจูบให้แทนการพูดออกไปว่ารู้สึกดีแค่ไหนที่ได้มีเซ็กซ์กับคนที่รัก

                ภาพหลานชายและความกังวลใจทุกอย่างหมดไปเมื่อธารอุ่นสีขาวขุ่นพุ่งเปรอะฝ่ามือใหญ่ แจมินผละออกมาหอบตัวโยน ยังไม่ทันได้ตั้งใจก็ถูกดึงเข้าไปจูบอีกครั้ง กายบางถูกผลักให้ล้มลงนอนลนเตียง มือใหญ่ดึงกางเกงขาสั้นพร้อมกับชั้นในออกไปให้พ้นทาง จับสองขาแยกให้กว้างกว่าเดิม

                เจโน่วางมือลงบนเข่าของแจมิน โน้มใบหน้าลงดูดเม้มขาขาว เฉียดแกนกายเล็กไปมาจนคนถูกกระทำเอื้อมมือสอดเข้ากลุ่มผมนุ่ม จิกทึ้งระบายความเสียวซ่าน ลิ้นร้อนหยอกล้อกับช่องทางด้านหลังจนแฉะไปหมด

                “อื้อ! พี่เจโน่ครับ..อึก..ผม..ผมไม่ไหวแล้ว”

                คนตัวสูงผละออกมาทันที เขาก้มลงจูบริมฝีปากบาง มือใหญ่จับแกนกายจ่อช่องทางสีหวาน อาศัยจังหวะที่ร่างเล็กเคล้มกับรสจูบแทรกแกนกายเข้าไปช้าๆ มือเล็กจิกเข้าที่ไหล่กว้าง ส่งเสียงในลำคอเมื่อความปวดร้าวระคนเสียวซ่านแทรกผ่านเข้ามา

                “อื้ออออ!!

                เจโน่แช่แกนกายไว้ครู่หนึ่งเพื่อให้อีกคนได้ปรับตัว พอเห็นว่าแรงจิกคลายลง เป็นสัญญาณให้รู้ว่าพร้อมแล้วจึงค่อยขยับแกนกายเนิบนาบ ก่อนจะเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นตามความต้องการที่พุ่งสูง

                “อ๊ะ..อ่ะ...อ๊า..พ-พี่..”

                “อืมมม..แจมิน..”

                เสียงทุ้มแหบพร่าข้างหูยิ่งทำให้การควบคุมสติลดน้อยลง แจมินเชิดหน้าขึ้นส่งเสียงครางลั่นห้องแคบ มือเล็กยังคงจิกเล็บลงตรงไหล่กว้าง ริมฝีปากเผยออ้าส่งเสียงสลับกับผ่อนลมหายใจ

                ร่างเล็กเผลอตัวยกสะโพกขึ้นรับแรกกระแทกที่รุนแรงขึ้น ความเจ็บปวดไม่เหลือแล้ว ทุกอย่างแทนที่ด้วยความเสียวซ่าน เจโน่ขบเม้มยอดอกสีหวานอีกครั้ง มือข้างหนึ่งดึงมือของแจมินมากุมไว้ แผ่นหลังทางไถไปกับเตียงนุ่มตามจังหวะที่อีกคนควบคุม

                แจมินจิกเล็กแน่นขึ้น เปลือกตาปิดแน่น สมองขาวโพลนเมื่อใกล้ถึงจุดสูงสุดเต็มที่ ปุยนุ่นสีขาวรอเขาอยู่ตรงหน้า ร่างเล็กกระตุกเกร็งรัดแกนกายที่ปลดปล่อยความอุ่นร้อนเข้ามาจนทะลักเปรอะง่ามขา

                “อ๊ะ! อ๊า!!..”

                “จ-แจมิน..อา..”

                ทิ้งสะโพกลงกับเตียง ร่างของเจโน่ทาบทับตามลงมา นักแต่งเพลงบรรเลงบทรักเสร็จแล้ว มือใหญ่ลูบไล้ใบหน้าหวาน ที่ยังคงปิดเปลือกตาอยู่ แผ่นอกบางกระเพื่อมขึ้นลงเพราะหายใจไม่ทัน ริมฝีปากเผยอเล็กน้อย เจโน่จูบเบาๆที่หน้าผากมน แล้วจบที่ริมฝีปากทั้งที่อีกคนยังคงหลับตาอยู่



กลับไปอ่านที่บทความ >> https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1563879&chapter=5