“งั้นมาคบกันไหม..คบกันตอนนี้เลย”
ต้องฝันไปแน่!
นี่ต้องเป็นเสียงในความฝันแน่ๆ แต่ทำไม..ทำไมภาพเซฮุนถึงได้ชัดนักละ
และไหนจะสัมผัสอุ่นร้อนที่ริมฝีปากของเขา...หรือว่าบางที นี่อาจไม่ใช่ความฝัน
ไม่มีคำตอบที่เป็นคำพูด
มือเล็กเอื้อมสัมผัสใบหน้าหล่อ นัยน์ตาของเขาเต็มไปด้วยความหลงใหล
ดวงตาฉ่ำเยิ้มคลอหน่วงด้วยหยาดน้ำตา เขาพยักหน้ารับ
ปล่อยให้หยุดน้ำไหลอาบแก้มก่อนจะเป็นฝ่ายยืดตัวขึ้นเพื่อมอบจูบให้กับรูมเมทของเขา
ริมฝีปากบางเผยอให้ลิ้นร้อนได้มีโอกาสเสพสมความสุขไปจากตัวเขา
ยิ่งจูบก็ยิ่งถลำลึกลงไปเรื่อย ๆ ยิ่งในร่างกายของคนทั้งคู่มีแอลกอฮอล์ด้วยแล้ว
ทุกอย่างยิ่งดิ่งลงลึกอย่างรวดเร็ว
เสียงหอบหายใจรุนแรงพรากสติของเซฮุนไปช้า
ๆ เขาไม่สามารถควบคุมมือให้อยู่เป็นสุขได้อีกต่อไป มันค่อยลัดเลาะไปตามแผ่นหลังบาง
เลื่อนลงมาที่สะโพกมนก่อนจะหายวับเข้าไปในเสื้อ เป็นผลให้ร่างเล็กส่งเสียงครางอื้ออึงในลำคอ
ปลุกเร้าอารมณ์ของคนอายุมากกว่าให้พุ่งสูงมากกว่าเดิม
เซฮุนผละออกมาจ้องมองใบหน้าน่ารัก
ดันร่างเล็กให้นอนราบลงไปกับพื้น ใช้มือเค้นคลึงยอดอกจนชูชันสู้มือของเขา
ซุกหน้าลงกับซอกคอขาว ขบเม้มเบาๆพอให้ได้ยินเสียงครางหวิวจากอีกฝ่าย
“อ้ะ..อา”
จะว่าทรมานก็ไม่ใช่ ในเมื่อทุกการกระทำของเซฮุนทำให้เขาสุขสม
จัดการถอดเสื้อของเขาแล้วจึงใช้ลิ้นไล่ไล้โลมเลียตั้งแต่แผงอกบางเรื่อยลงมายังเอวคอด
จบลงที่ท้องน้อยที่เสียววาบเสียจนต้องบิดกายเร่า มือเล็กสอดตามเส้นผมของคนตัวสูง
จับดึงทึ้งระบายความเสียวซ่านที่มี
จับขาเรียวให้ตั้งชันและอ้าออกกว้าง
ก่อนจะผละออกมาอีกครั้งเพื่อถอดเสื้อซึ่งเป็นอุปสรรคของตนออก
โน้มตัวลงไปจูบริมฝีปากบากอีกครั้ง แลกลิ้นจนเกิดเสียงดังน่าเกลียด
จังหวะนั้นเองที่เซฮุนปลดตะขอกางเกงร่างเล็กและดึงให้ร่นลงตรงหัวเข่า
แล้วจึงถอดออกพร้อมชั้นในในที่สุด
ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วโดยไม่ทันตั้งตัว
อาจเพราะเราทั้งคู่ซ่อนความรู้สึกมานานมากพอแล้ว
รอคอยที่จะเอ่ยพูดและรับฟังในถ้อยคำที่ปรารถนา
บวกกับสิ่งที่ร่างกายได้รับเข้าไปวันนี้...ไม่มีอะไรหยุดความรู้สึกของพวกเขาได้อีกแล้ว
“พ-พี่เซฮุน..อึก...อ้า”
“แบคฮยอน..อ่า”
เมื่อความอยากรุนแรงขึ้น
แบคฮยอนวางมือลงบนไหล่กว้าง เขาบีบมันเพื่อบรรเทาความรู้สึกในตอนนี้
หลับตาแน่นเมื่อรับรู้ว่าสะโพกของเขาถูกกอบกุมและบีบเค้นอย่างแรง
ยิ่งเขาบีบไหล่แรงเท่าไหร่ แรงที่บีบลงบนสะโพกของเขาก็แรงขึ้นเท่านั้น
“ทำไมไม่บอกฉันตั้งแต่แรกว่าอยากคบกัน”
เสียงทุ้มพูดอะไรตอนนี้นะ
ทำไมต้องถามในช่วงเวลาที่การตอบเป็นเรื่องยากลำบากแบบนี้ด้วยพยายามสูดลมหายใจเข้าลึก
แต่ทุกอย่างไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดเมื่อตอนนี้เซฮุนเลื่อนมือมาสัมผัสส่วนนั่นของเขา
ใช้มือกอบกุมรูดรั้งในจังหวะเนิบนาบที่ทำเอาเขาแทบขาดใจ
ทั้งที่ตั้งใจว่าจะอ้าปากตอบแท้ๆ แต่กลับกลายเป็ยอ้าปากครางออกมาเสียอย่างนั้น
“อะ..อ๊ะ..อื้อ
ถ้าอยากให้...ผมตอบ..อึก...ก็หยุดก่อนสิฮะ”
“ตอนนี้ก็ตอบฉันได้น่า”
“อ๊า!!”
เห็นไหมว่าเซฮุนนิสัยแย่แค่ไหน
ถามแต่ปลุกปั่นอารมณ์จนเขาครางไม่ได้ศัพท์ บังคับให้ตอบทั้งที่แค่จะพูดสักคำยังเป็นเรื่องยาก
และพอเขาจะตอบก็รูดรั้งแกนกายของเขาเร็วขึ้น
เซฮุนยังต้องการคำตอบของเขาอยู่หรือเปล่า หรือแค่อยากแกล้งให้เขาอายเล่นกันแน่
“พูดสิแบคฮยอน”
“หยุด...อ๊ะ..หยุดก่อน”
มือเล็กจับข้อมืออีกฝ่ายไว้แน่น
ดวงตาที่เคยปิดสนิทกรือขึ้นมองเขา มันเต็มไปด้วยความปรารถนาที่อัดแน่นอยู่ภายใน
เซฮุนยิ้มพอใจขณะที่แบคฮยอนพยายามหายใจให้เป็นปกติ
“ผมจะบอกพี่ได้ยังไง ในเมื่อพี่ไม่เคยรู้ว่าผมรู้สึกยังไง”
“นายเคยบอกว่ารัก”
“มันแค่ครั้งเดียวนะ..แค่ตอนที่เราจูบกัน..ครั้งแรก”
“แล้ว..”
“พี่เป็นคนเริ่มความสัมพันธ์
ผมอยากให้พี่เป็นคนพูดกับผมมากกว่า..แต่พี่ก็ไม่พูดสักที”
“เด็กน้อย”
“อ๊า!!”
เซฮุนแกล้งคลึงแกนกาย ให้อีกคนได้รู้ว่าความจริงแล้วไม่ใช่เขาไม่ต้องการพูด
ไม่ใช่เขาไม่ต้องการคบ แต่เขาไม่รู้ว่าแบคฮยอนต้องการมันหรือเปล่า
รู้จักคำว่าแห้วไหม..นั่นแหละเซฮุนกลัวได้กินแห้ว
“ฉันอยากขอนายคบมาโดยตลอด
แต่นายไม่ได้แสดงออกแบบนั้น..ไม่ได้ทำเหมือนกับว่าอยากคบกับฉัน
เลยไม่กล้าพูดออกมาตรงๆ”
“จริงเหรอฮะ..งั้นพี่ก็ฉลาดน้อยกว่าที่ผมคิดไว้สิ”
“ย่าห์...ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ”
“ก็พี่ดูไม่ออกนี่ฮะว่าจริงๆแล้วผมรักแล้วก็อยากคบกับพี่มากแค่ไหน”
“ใช่...ฉันมันโง่ที่ดูไม่ออก” ยื่นหน้าเข้าไปใกล้จนหน้าผากแนบชิดกัน
“งั้นช่วยบอกด้วยการครางชื่อฉันได้หรือเปล่า”
พูดจบก็จูบแลกลิ้นกันอีกครั้ง
ทำแบบนั้นซ้ำๆจนริมฝีปากบางเริ่มบวมเจ่อ
และขณะที่แบคฮยอนกำลังหลงใหลไปกับรสจูบนั้น
เซฮุนก็ชำแรกนิ้วเข้าไปในช่องทางด้านหลังอย่างช้าๆ ระมัดระวัง แต่ช่องทางที่ไม่เคยผ่านมือใครมาก่อนก็คับแน่นเกินกว่าจะเข้าไปได้อย่างง่ายดาย
มันตอดรัดจนเขาไม่กล้าจินตนาการว่าถ้าแกนกายของเขาได้เข้าไปอยู่ในตัวแบคฮยอนจะเป็นอย่างไร
“อื้ออออ”
เบนความสนใจด้วยการใช้มืออีกข้างหยอกล้อกับแกนกายอีกฝ่าย
จนในที่สุดก็สามารถแทรกนิ้วเข้าไปในช่องทางได้หลังจากทำให้ผ่อนคลายแล้ว
“อ้ะ อะ อ้า...พี่เซ-ฮุน..อะ..พี่เซฮุนฮะ”
“ดี...ดีมาก..ฉันจะให้รางวัลกับความดีของนายนะ”
รางวัลที่ว่าคงหมายถึงการดึงนิ้วของตนออก
แล้วแทนที่ช่องว่างด้วยแกนกายของเขาที่ขายใหญ่เต็มที่
เสียงครางดังลั่นพร้อมพักพร้อมกับแรงจิกลงบนไหล่ของเขาอย่างแรง
ช่องทางที่คับแน่นกำลังทำเอาแทบคลั่ง เขาพยายามปลอบให้อีกคนคลายความกังวลด้วยการจูบ
ขบเม้มซอกคอ ยอดอก หรือแม้แต่การเล่นกับส่วนนั้น
ก่อนจะเริ่มขยับสะโพกเข้าออกในจังหวะเนิบนาบให้อีกคนได้คุ้นชินกับมัน
“พ-พี่...อึก..อ้ะ..ผม..รู้สึกเหมือนจะตายเลย”
กับคนที่ไม่เคยเรื่องอย่างว่าก่อน
และไม่เคยตกอยู่ในสภาวะที่ต้องควบคุมการหายใจอย่างหนักขนาดนี้
รู้สึกเหมือนจะตายให้ได้จริงๆ
ทุกครั้งที่รู้สึกว่าส่วนนั้นของเซฮุนแทรกเข้ามาลึกตรงจุดกระสันแทบจะหยุดหายใจ และเมื่อถอยส่วนนั้นออกไปและดันแทรกเข้ามาใหม่มันทั้งอยากถอนหายใจและลุ้นระทึกกับการสอดแทรกครั้งใหม่
มันไม่ง่ายเลยจริงๆ แต่ถึงอย่างนั้นบยอนแบคฮยอนก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าสิ่งที่เขาได้รับจากเซฮุนนั้นสุขสมเพียงใด
“อ่า..ฉันก็ไม่ต่างจากนายเท่าไหร่หรอก...อื้ม...ดีมากแบคฮยอน..รัดแบบนั้น”
“อย่าพูดออกมาสะฮะ..อ๊า”
“ที่นายยังบอกว่ารู้สึกเหมือนจะตายได้เลย”
“อ๊า!
อ้ะ อ๊ะ อะ...”
เซฮุนเข้าใจว่าการสามารถตอบโต้ได้นั่นหมายความว่าอีกฝ่ายได้คุ้นชินกับมันแล้ว
และเสียงครางระรัวในตอนท้ายอาจหมายถึงพึงพอใจในสุดที่เขาเน้นย้ำลงไปจึงได้เร่งจังหวะให้เร็วขึ้น
แขนเล็กยกขึ้นโอบรอบลำคอของเขา แอ่นอกขึ้นรับสัมผัสวาบหวามจากเรียวลิ้นของอีกฝ่าย
ให้ความทรมานได้เล่นงานอย่างเต็มที่ ดึงเอาเรี่ยวแรงของเขาออกไปให้หมด
และแม้ว่าจะไม่เคยทำมาก่อน
แต่ความสุขสมที่เกิดขึ้นทำให้แบคฮยอนจำต้องยกสะโพกขึ้นรับกับแรงกระแทกนั้น
สูดปากครางลั่น ร่างกายไหวเอนไปตามแรงส่องจากเอวสอบ
เซฮุนกัดฟันแน่น
แรงตอดรัดจากช่องทางสีหวานดีเหลือเกิน เขายกขาเรียวเกาะเอวไว้แน่น
ก่อนจะกระแทกแกนกายใส่ไม่ยั้ง..คนที่คอแข็ง เคยควบคุมสติได้ดีหายไปแล้ว เหลือเพียงโอเซฮุนเวอร์ชั่นดิบเถื่อนที่พร้อมจะยัดเยียดความเป็นกายให้ทั้งตนและคู่นอนได้สุขสม
“อ๊า!!
อ๊ะ พี่..อึก..ผมจะถึงแล้ว..เกือบแล้ว แรงอีกฮะ...แรงอีก..อ้ะ..อะ..อ๊ะ...อ๊า!!”
ผวากอดแน่นเมื่อความล้ำลึกนั้นมากกว่าเดิม
และอีกฝ่ายซอยสะโพกถี่ยิบ รู้สึกร่างกายไม่สามารถประคองตนเองได้อีกแล้ว
ปล่อยให้ทุกอย่างเป้นไปตามแรงส่งจากเซฮุน และปลดปล่อยออกมาในที่สุด
“...ผมรักพี่นะฮะ..”
“...”
“ขอบคุณ..อึก..ขอบคุณที่ยังคงชอบผม
เปลี่ยนแปลงเพื่อผม...คบกับผม...มอบสิ่งนี้ให้..ผมมีความสุขจริงๆฮะ”
“...”
“พี่จะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอฮะ”
เซฮุนไม่ตอบ
เขาจ้องมองร่างเล็กที่หอบหายใจอย่างหนักหลังจากเสร็จกิจกรรมอย่างว่า
แต่ก็ยังพยายามพูดในสิ่งที่อยู่ในใจมานาน เขารั้งร่างคนรักมากอดไว้แน่น
ซุกหน้าลงกับลาดไหล่เล็ก ตอนนี้เขารู้แล้วว่าแบคฮยอนรักเขามากแค่ไหน
ได้ยินคำว่ารักที่ยืนยันอย่างชัดเจนแล้ว..และตัวเขาเองก็รักแบคฮยอนไม่น้อยไปกว่ากันเลย
“มีสิ..ฉันมีเรื่องมากมายเลยที่อยากจะพูดกับนาย”
“แล้วทำไม...”
“ฉันแค่อยากฟังนายพูดบ้าง..อยากมองเวลานายพูด..อยากเอ็นดูนายให้เต็มที่ก่อน”
“...”
“แล้วถึงตอนนั้นฉันจะพูดว่ารักนาย..จนกว่านายจะเบื่อเลย”
ค่ำคืนแห่งความมัวเมาได้จบลงแล้ว
และสถานะของเขาถูกทำให้ชัดเจนขึ้นในความมัวเมานี้...ท่ามกลางความมืดมัวในห้องแคบ
สิ่งที่ได้ยินคือเสียงหัวใจของพวกเขาและคำพร่ำบอกว่ารักจากเซฮุน
และความหวังว่าในวันรุ่งขึ้น
หลังจากที่พวกเขาตื่นจากความมัวเมานี้แล้วทุกอย่างจะยังคงอยู่กับเขา...ทั้งตัวโอเซฮุน
และคำพูดที่พร่ำบอกว่ารักเหมือนกับคืนนี้
.-Fuck Mate-.
อ่านแล้วสามารถกลับไปเม้นท์ในบทความได้เลยงับ >> http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1428271&chapter=10
